Giresun Tarihi     Giresun, Anadolu'nun kuzeydoğusunda, yeşille mavinin kucaklaştığı Karadenizin  inci kentlerinden birisidir. Şehir, denize doğru uzanan yarımadanın üzerinde  yer almaktadır. Yarımadanın karşısında Karadenizin tek adası olan Giresun Adası  (Aretias), kentin bir kolyesi gibi durmaktadır. Şehrin nerede kurulduğu ve kimler tarafından iskan edildiği konusu tartışmalıdır. Bu tereddüt M.Ö. 350 yıllarına ait kaynaklarda da yer almaktadır. Coğrafyacı  Strabon, Farnakia dediği şehrin; bugünkü Giresun kentinin olduğu yerde  kurulduğu üzerinde durmuştur. Romalı idareci Arrien Farnakia'nın eski adının  Kerasus olduğunu belirtmiş ve buranın Sinoplular tarafından kurulduğunu yazmıştır. Şehir hakkında Roma, Bizans ve Rum Pontus İmparatorluğu dönemine ait tatminkar  bilgiler yoktur.    Eski Anadolu tarihi araştırmalarında, şehir ve kasaba tarihlerinde dil incelemeleri sonucunda, bu bölgede M.Ö. 2000'li yıllardan beri Türk varlığının mevcut olduğu  anlaşılmıştır.    M.Ö. 7.y.y.da İskitlerin Karadenize göç etmesi ile Oğuz unsurları da bu bölgeye  yerleşmişlerdir. Bu bölgede Oğuz boylarından Yazır, Döğer, Avşar, Karkın, Halaç'ların;  Akhun, Kuşan, Peçenek, Hazar, Hun, Kıpçak Türklerinin yerleşimi mevcuttur.    Karadeniz bölgesinde, ilk ve orta çağlarda, İskit, Kimmerler, Hun, Hazar, Bulgar, Uz, Peçenek göçlerinin sonucu Türk iskanının olduğu, Karadeniz ağızlarının  fonetik ve morfolojik yapısıyla birlikte yer adlarından da anlaşılır. Giresun'un  batı yakasındaki Çıtlakkale mahallesinin adının Deliorman ve Selanik civarından  gelerek buraya yerleşmiş olan Türk topluluğu Çıtaklardan geldiği, bölgede  konuşulan lehçenin ve kültür unsurlarının Çıtak ve Gagavuz Türklerinin ki ile  benzerlik gösterdiği görülür.    Hitit İmparatorluk dönemi tabletlerine dayanan tarihi kaynaklarda, Giresun'un Azzi  Bölgesi sınırları içinde kaldığı anlaşılmaktadır. Karadeniz bölgesinde 90'a yakın koloni  şehri kuran Miletoslular, Giresun ve Tirebolu şehirlerinin de kurucularıdır.  Amaçları bu bölgeyi kendilerine yurt edinmek olmayıp, buraların her türlü yer  altı ve yer üstü kaynaklarını sömürmekti. Bu yüzden yerleşim birimlerinin  korunabilecek kısımlarını alıp buralara yerleşmişlerdir.    Çevresinde önemli gümüş ve demir üretim yerleri olan Giresun'a Romalılar  tam bir hakimiyet kurmamışlardır. Onların döneminde bu bölgede para basıldığı rivayet edilmektedir. Roma idaresinin ilk dönemlerinde Romalı yazarlardan Ammianus  Marcel'e göre Romalı komutan Lucullus buraya geldiğinde yabani kiraz ağaçlarını  görmüş ve bu ağacın fidanlarını Roma'ya götürmüştür. Bu bilgi kirazın dünyaya  Giresun'dan yayıldığı inancının kaynağı olmakla birlikte Roma'da daha önce de  kirazın varolduğu belirtilmektedir. Giresun Romalıların ardından Bizanslıların denetimine  geçmiştir. Bizans egemenliği döneminde Yunan medeniyetinin büyük bir hızla gelişip yayılmasına  karşılık, Yunan soyu gittikçe zayıflamıştır. Bu sebeple, Bizans İmparatorları,  ülkelerinin içerisinde yaşayan ve başka soydan gelen insanları asimle etmeye  çalışmışlar ve bu yolda en çok dil ve dinden yararlanmışlardır. Doğu  Karadeniz'in ormanlık alanlardaki kabileleri itaat altına almak için ormanlar  kesilerek yollar açılmış, yol boylarına muhafız kulübeleri yapılmış, hatta bir miktar  Hıristiyan Bulgar Türk'ü de getirilip bölgeye yerleştirilmiştir. Bizanslılar bu yolda  çaba harcarken 705 yılında ilk kez Müslüman Arap orduları bölgeye gelip  İslamlığı tanıtmaya başlamıştır.    Anadolu Selçuklu Devletine vergi vermeyi kabul eden ve 1244'te Moğolların  egemenliği altına giren Trabzon Türklerin bir eyaleti haline gelmiştir.    Trabzon'a bağlı bulunan Giresun ve çevresi Moğol nüfuzu altına girmiştir. İşte bu  sırada, Oğuzların Üçok koluna mensup boylardan biri olan Çepniler; Ordu, Giresun  ve Trabzon illeri sınırlarına yerleşmeye başlamışlardır.    Bayram Bey, Ordu ve çevresini kontrol altına alan Çepni Türkmenlerinin beyidir. Oğlu Hacı Emir Bey döneminde bu bölgeye "Bayramlu Beyliği" denilmeye  başlanmıştır. O da aynı şekilde Trabzon Rum İmparatorluğunu sıkıştırmaya devam  etmiş olup, Hacı Emir Beyin Oğlu Emir Süleyman Bey de, 1397'de Giresun'u fethetmiştir.    Böylece onun zamanında Giresun ve çevresinin fethi ve Türkleşmesi tam manasıyla  sağlanmıştır. Bu beylik iç ve dış çatışmalar sonucu zayıflayıp Sivas Hükümdarı Kadı  Burhaneddin'in hakimiyetine girmiş ve dolayısıyla Giresun da bu devletin sınırları içinde  kalmıştır.    Bugüne kadar yanlış bir kanaat olarak Giresun'un Türkleşmesi Fatih Sultan Mehmet'in  1461'de Trabzonu fethiyle beraber gösterilmiştir. Giresun'un Osmanlı Devletine bu tarihte  katıldığı doğrudur. Oysa Giresun'un Türkleşmesi 1397'de Bayramlu Çepni Türkmen Beyi  Emir Süleyman Beyin Giresun'u fethetmesiyle gerçekleşmiştir. Bu yanlış kanaat yüzünden  Giresun'da onun adını taşıyan hiçbir eser bulunmamaktadır. Dolayısıyla Giresun'un ilk fatihi tanınmamaktadır.